Hij is niet dood, hij leeft.

Er heerst een chronisch misverstand hier ten lande. Een krant wordt als een krant gezien. Als een dagblad dat bij u rond de klok van zeven uur des ochtends in de bus valt, zes dagen in de week, dat u leest en dat u daarmee informeert over dat wat er speelt bij mens en maatschappij. Fout! Het zal marketeers plezieren maar deze hoofdredacteur ziet de krant als een brand. En de regionale krant is de brand aller brands.

De Twentsche Courant Tubantia heeft zijn filosofie een jaar geleden drastisch gewijzigd. We hebben de rol die wij in de Twentse samenleving speelden, versterkt door het regionale profiel op te poetsen. Weg met die angst te worden beschuldigd een regionaal sufferdje te maken. We produceren dagelijks meer binnen-buitenlandpagina’s dan ooit. Maar het eerste katern, of krant 1 zoals wij het liever noemen, is helemaal regionaal onder het motto Twents, Trots en Transparant.

Een regionale krant is niet alleen informatiebron. Zij is de spil in het maatschappelijk discours. Zij is aanjager en bindmiddel ineen. Wij entameren een debat over de dreigende sluiting van de verloskundekliniek in Almelo, maar we gaan met onze lezers ook fietsen op Alpe d’Huez, schaatsen in Oostenrijk en de kraanvogeltrek in Osnabruck bekijken. Bussen, bomvol, met streekgenoten die afkomst, cultuur en hobby met elkaar delen.

De krant is al lang niet meer een stapel papier die des ochtends de brievenbus wordt ingeduwd. De krant is een verzamelnaam voor een reeks van activiteiten. En toch, en toch, voordat alle marketeers victorie kraaien en roepen dat die eigenwijze journalisten het eindelijk beginnen te begrijpen – die nieuwe functie van dat oude product kan alleen vorm krijgen als de kwaliteit van dat oude product hoogwaardig blijft. Betrouwbaarheid en betrokkenheid zijn leidend. Dat betekent stevige analyses, interessante interviews, uniek nieuws, scherpe columns en diepgravende onderzoeksjournalistiek. En als uit lezersonderzoek blijkt dat volgens het merendeel iets niet hoeft, toch doen. Het dwarse is tevens de eigenheid zoals die wordt gevoeld als horend bij onze, bij mijn regio.

Uiteindelijk is het heel simpel. Als de toekomst van de regionale krant wordt bedreigd, dan wordt de regio bedreigd. Dan zullen de burgers met de greep in de hand optrekken naar hen die hun mooie dagblad willen afnemen. Want laat een ding duidelijk zijn. Twente kent 650.000 inwoners, dagelijks lezen 300.000 mensen onze krant en gaan duizenden op pad met onze activiteiten. De regionale krant is niet dood, hij leeft!

November 2011

10 11 2011